صبا ز طره جانان من چه می خواهی

ز روزگار پریشان من چه می خواهی

دلم ببردی و گویی که جان بیار ای دوست

بحیرتم که تو از جان من چه می خواهی

دو باره آمدی ای سیل غم نمی دانم

دگر ز کلبه ی ویران من چه می خواهی

جز آشیانه بلبل گلی به شاخ نماند

صبا ! دگر ز گلستان من چه می خواهی

کمال یافت نهالت ز آب چشم بهار

جز اینقدر گل خنادن من چه می خواهی

شعر از : ملک الشعراء بهار